آيا تا به حال فكر كردهايد كه چرا بچه ها مدرسه را دوست ندارند و براي تعطيل شدن آن لحظه شماري ميكنند؟
يا چرا موقعي كه روي نيمكتها و صندلي مدارس مينشينند احساس عذاب و درد و رنج ميكنند؟ گويا تقويم مورد تاييد بچهها با بزرگسالان بسيار متفاوت است. بچهها عاشق رنگ قرمز تقويمها و بهدنبال افزايش روزهاي تعطيل هستند. آنها در زمستان هر روز به آسمان خيره ميشوند تا شايد برف زمين را سپيدپوش كرده و به روياهاي آنها رنگ واقعيت ببخشد و در فصل بهار با ياد روزهاي گرم تابستان روز و شب را سپري ميكنند.
بسياري از ما روز اولي را كه قدم به مدرسه گذاشتيم بهياد داريم، روزي كه براي بسياري از كودكان، رنگ غم و اندوه دوري از خانوادهها را داشته است، بچهها در حالي كه پدر و مادرهايشان جلوي در مدرسه ايستاده بودند، به همديگر دست تكان ميدادند و با نگاهي تلخ از هم جدا ميشدند. حال اگرچه اين درد و رنج مربوط به ورود به مدرسه تا حدي ميتواند طبيعي باشد اما آنچه مسئله تلقي ميشود اين است كه بسياري از كودكان و نوجوانان حتي تا سالهاي پاياني دوره متوسطه تغييري در روحيه و احساسشان نسبت به مدرسه پديد نيامده و جايي در دلشان براي درس و مدرسه و كتاب باز نميشود.
يك معلم كه حدود 20 سال سابقه تدريس دارد ميگويد: هرگز حاضر نيستم، جايم را با دانشآموزان عوض كنم. دوران مدرسه براي من به مانند يك كابوس ميماند؛ كابوسي كه هر وقت در خواب ميبينم دچار سردرد و ناراحتي، غم و اندوه ميشوم. دانشآموزان بعد از پايان دوران متوسطه به سرعت از فضاي مدرسه دور ميشوند و روزهاي كودكي و نوجوانيشان را با شتاب هر چه تمامتر به دست فراموشي ميسپارند.
کاربردیترین روشهای تقویت اراده برای درس خواندن
چگونه برنامه ریزی درسی کنیم؛ نکاتی برای بهتر درس خواندن
تقویت حافظه دانش آموزان با ۱۲ تکنیک هوشمندانه
۸ روش برای تقویت حافظه و یادگیری سریعتر